ေစာရနကၡတ္မ်ား

၁။
ဒီေန႔ တစ္ေန႔လံုး မၾကည္မလင္ ျဖစ္လာပံုရတဲ့ သူ႔စိတ္ေတြကို အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း “ေတာက္” ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ အတူ မသက္မသာ ဖြင့္ထုတ္လိုက္တယ္ဆိုရံုနဲ႔တင္ သူ႔ရဲ ႔ အေျခအေနကို ကၽြန္မက ရိပ္စားမိၿပီ။ သူ႔ရဲ ႔ နဖူးေၾကာေတြ ရႈံ ႔ထားတဲ့ အတိုင္းအတာ ပမာဏကိုၾကည့္ၿပီး သူဘယ္ေလာက္ အထိ ေဒါသထြက္ေနသလဲဆုိတာကိုေတာင္ ကၽြန္မကေတာ့ ခန္႔မွန္းမိလိုက္ၿပီ။ အဲဒီလို သိတာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ။ ကၽြန္မနဲ႔ သူက စလယ္၀င္အိုးမ်ားစြာ ဖင္မည္းေအာင္ ေပါငး္လာၿပီးၾကတဲ့ ငယ္ေပါင္းလင္မယားကိုး။

သူအဲဒီလို တစ္ခုခုနဲ႔ အဆင္မေျပျဖစ္လာတဲ့ပံု၊ ေဒါသထြက္လာတဲ့ပံုမ်ား ျဖစ္လာလို႔ကေတာ့ ကၽြန္မက သူ႔ကို ဘာမွ ၀င္ၿပီး ေမးျမန္းေျပာၾကားေနလိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး။ သူက ေလပင့္ ရင္မီးေလာင္တတ္တဲ့ အမ်ိဳးအစားထဲက မဟုတ္ေပမယ့္ ဘယ္လုိပဲ ထြက္ထြက္ ေဒါသတစ္ခု ထြက္လာရင္ အစက ရွည္တတ္သူေလ။ ၿပီးေတာ့ သူကစိတ္တို တတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ေတာ့ လံုးလံုးလ်ားလ်ား မဟုတ္ေပမယ့္ လူစိတ္ရွည္မ်ား စာရင္းမွာေတာ့ ေနာက္ဆံုးေလာက္မွာ ရပ္တည္ေနသူကိုး။

ဒါေတြ သိထားတဲ့ ကြၽန္မက သူမ်ားေဒါသ တစ္ခုခု ထြက္လာတဲ့ ပံုေပါက္လုိ႔ကေတာ့ အီရန္ အီရတ္ စစ္ပြဲ ကာလတုန္းက အိမ္နီးခ်င္း ကူ၀ိတ္လုိ “ငါနဲ႔ေတာ့ မဆုိင္ ေပါင္” ဆိုၿပီး ခပ္ရွင္းရွင္း ခပ္ခြာခြာ ေနတတ္ခဲ့ သလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနတာ အသားေတာင္ က်ေနၿပီ။ စတီရီယို ေတးေရး ဆရာ သူ႔ဘ၀နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အပ္က်တာက အစ လံုးေစ့ ပတ္ေစ့ သိထားတဲ့ သူဆိုလို႔လည္း ကြၽန္မ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနခဲ့တာေလ။ သူတို႔ရဲ႕ စတီရီယို ေတးေရး ေလာကကလည္း“ရွင္းမေယာင္နဲ႔႐ႈပ္၊ လင္းမေယာင္နဲ႔ေမွာင္” ဆိုတာ မ်ဳိးကိုး။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေန႔ တစ္မ်ဳိး မ႐ိုးရေအာင္ ျပႆနာ ေပါင္းစံုကလည္း တက္ေပါ့။ ေတာ္ၾကာ မူပိုင္ခြင့္ ျပႆနာ။ ေတာ္ၾကာ ေကာ္ပီေခြ ကိစၥ။ “အမ်ဳိးရယ္မွ အဖံုဖံု၊ ကမ္းကုန္ေအာင္ အစံုစံုေပါ” ဆုိတာ မ်ဳိးက ကြၽန္မေယာက္်ားရဲ႕ ေလာကကို တေစ့တေစာင္း မ်ား ေစာင္းေျမာင္းေျပာထား သလားထင္ရေလာက္ေအာင္ အျဖစ္အပ်က္ေတြက စာဆုိ စိတ္ကူးနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေနတာေလ။

အခုလည္း ဘာကိစၥ တစ္ခုနဲ႔ “ေတာက္” ေတြ၊ “တက္” ေတြ ျဖစ္လာသလဲ မသိပါဘူး။ “ကြၽတ္” လို႔ လည္း စုတ္က သပ္ေနေသးရဲ႕ေလ။ က႐ုဏာ သက္၀င္ျခင္း ေၾကာင့္သပ္တဲ့ စုတ္ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ တစ္ခုခုကို မခ်င့္မရဲနဲ႔ သက္ျပင္း အခါခါ ခ်ျခင္းရဲ႕ ေနာက္မွာ ခပ္႐ို႔႐ို႔ေလး ပါလာတဲ့ စုတ္သပ္ခ်က္ ဆိုေတာ့ က႐ုဏာ သက္ျခင္းေၾကာင့္ သပ္တဲ့ စုတ္နဲ႔ေတာ့ ဦးတည္ခ်က္ခ်င္းက ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေလ။

ကြၽန္မကေတာ့ သူ ေရခ်ဳိး၊ ထမင္းစားၿပီးလို႔ ေသြးေအးသြားတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဒီေန႔ ျဖစ္လာတဲ့ သူ႕ကိစၥကို သူဖြင့္ေျပာေတာ့မယ္ ဆုိတာ သိေနတယ္။ စပ္စုခ်င္တဲ့ စိတ္ ကြၽန္မမွာ မရွိလည္း သူဒီလို ဖြင့္ေျပာလာတဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္ရင္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း နားေထာင္ရဦးမွာေပါ့။ သူ႔ရဲ႕ ေဒါသတို႔၊ အခက္အခဲတို႔ကို သူက ဒီလိုပဲ ဖြင့္အံေ၀မွ် ေနက်ပဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီ အခ်ိန္က်ရင္ ဘာသိဘာသာ ေနတတ္တဲ့ ကြၽန္မလည္း မ်က္စိကိုဖြင့္၊ နားကိုစြင့္လို႔ သူ႕ရင္ထဲ ရွင္းလင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ထိ သူ႕ရဲ႕ ျပႆနာေတြကို နားေထာင္ေပးရတာက ထံုးစံပဲေလ။

သူ႕ရဲ႕ရင္ထဲ ရွင္းလင္း သြားမွလည္း ျဖစ္မွာေလ။ ကြၽန္မ ေယာက္်ားက စတီရီယို သီခ်င္းေရးဆရာ တစ္ေယာက္ မဟုတ္လား။ ေတာ္ၾကာ စိတ္ေတြ ႐ႈပ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ သီခ်င္းေတြ မဖန္တီးႏိုင္ေတာ့မွ ျပႆနာ။ စား၀တ္ေနေရးက ရွိေသးတယ္ေလ။ သိတယ္ မဟုတ္လား။ ေတးေရး ဆရာေတြ အေၾကာင္း။ သူတုိ႔က သီခ်င္းေရးတာကလြဲလို႔ ဘာတစ္ခုမွ တတ္တာမွ မဟုတ္တဲ့ဟာကို။
၂။
သူေရခ်ဳိး ထမင္းစားၿပီး လို႔ ဧည့္ခန္းမွာ စာတစ္ေစာင္ လွန္ေလွာ ဖတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ထိ သူ႔ရဲ႕ နဖူးေၾကာေတြ ႐ံႈ႕တြေနရာက ျပန္ၿပီး ေျပမလာေသးတာ ကို ၾကည့္ရင္း ဒီေန႔ျပႆနာ မေသးလွမွန္း ကြၽန္မကသိၿပီ။
“ေကာင္းတယ္ကြာ ဒီလို လုပ္တာ၊ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ လူေတြမ်ား စာရိတၱက တယ္ၿပီး ပ်က္ခ်င္ၾကတာ။ ၾကည့္စမ္း ဒီပံုကို ၿမိဳ႕ထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနလိုက္ၾကတာဟင္း”

ေဟာ အဆက္အစပ္ မရွိတဲ့ စကားလံုးေတြ ေျပာရင္း ျပတဲ့ ပံုကို ကြၽန္မက ဘာမွန္း မသိၾကည့္ရၿပီ။ သူထြက္ေနတဲ့ ေဒါသေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲမွာ ဆက္ၿပီးျဖစ္လာတဲ့ ေဒါသ အခန္းဆက္လို႔ပဲ ဆိုပါစို႔ရဲ႕။ သူျပေနတဲ့ ပံုကို ကြၽန္မ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဂ်ာနယ္တစ္ခု ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေကာ္ပီေခြ ခုိးေရာင္းေနၾကတဲ့ လူတစ္စုရဲ႕ ပံုနဲ႔ ေကာ္ပီေခြေတြကို ဘယ္လုိ အေရးယူေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းလည္းပါရဲ႕။ ဒီကတည္းက ဒီေန႔ျပႆနာ ကလည္း ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္က ျပႆနာပဲဆုိတာ ကြၽန္မသိလိုက္ၿပီ။

တစ္ခါ တစ္ရံေတာ့လည္း ကြၽန္မက ရယ္ခ်င္ေသးတယ္။ သီခ်င္းေရး ဆရာ တစ္ေယာက္နဲ႔ ေကာ္ပီေခြေတြ ခိုးေရာင္းၾကတဲ့ ကိစၥက ဘာဆိုင္တာမွတ္လို႔ သူ႕ မွာျဖစ္ပ်က္ေနရတာလဲ။ တကယ္ဆို ဒီကိစၥက ထုတ္လုပ္သူနဲ႔သာ တုိက္႐ိုက္ႀကီး ပတ္သက္ေနတာေလ။ အဆိုေတာ္နဲ႔ေတာင္ ေသခ်ာ ဆက္စပ္ ၾကည့္ေတာ့မွ သြယ္၀ိုက္ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥ မဟုတ္လား။ ဒါကို ျဖစ္ေနတာ၊ ျဖစ္ေနတာ သူက။

သူထပ္ၿပီးေျပာတဲ့ ေနာက္ထပ္ အေခြေတြကို ဘယ္လို စနစ္နဲ႔ ျဖန္႔ခ်ိမယ့္ အေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိ ပ႐ိုမုိးရွင္းေတြ လုပ္မယ့္ အေၾကာင္း၊ ခိုးကူးေခြေတြကို ဘယ္လို ႏွိပ္ကြပ္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းေတြကို ကြၽန္မကေတာ့ နားေထာင္ ေနေပမယ့္ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္ ဆိုသလုိပါပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကြၽန္မနဲ႔မွ မဆိုင္တဲ့ ဟာကို။ သူေျပာေနတဲ့ စကားေတြကို သူေရး လက္စ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာင္ ကြၽန္မကေတာ့ စိတ္မ၀င္စားေပါင္။ ဟုိဟာက ခ်က္ခ်င္း ေငြျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဟာ ကို။

“ဒီေန႔ ကိုယ္အရမ္း စိတ္တုိလာတယ္ ခင္ေလး”

သူ ဒီေလာက္ စကားစ လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေဒါသကို စကားလံုး အျဖစ္ပံုေဖာ္ဖို႔ေလာက္ အထိ သူ႔ေဒါသေတြ ေလွ်ာက်သြားၿပီဆိုတာ ေသ ခ်ာသေလာက္ ရွိသြားၿပီ။ ကြၽန္မက “ေျပာပါဦး” ဆုိတဲ့ မ်က္လံုးမ်ဳိးနဲ႔ သူ႕ကိုၾကည့္ ေတာ့...။
“ကိုယ္ေရးတဲ့သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ ပစ္စလက္ခတ္ႀကီးကို အခိုးခံရတယ္ ခင္ေလး”

သူေျပာတဲ့ စကားက ကြၽန္မအတြက္လည္း စိတ္၀င္စားစရာ တစ္ရပ္ျဖစ္လာၿပီမို႔ ကြၽန္မ နားစိုက္ေထာင္ ေနလိုက္တယ္။
“လူေတြမွာ တစ္ေန႔ တျခား စည္းမရွိ၊ ကမ္းမရွိ ကိုယ္ခ်င္းစာနာတဲ့ စိတ္ဆို တာကို နတၳိဆိုသလိုမ်ဳိး ျဖစ္ ျဖစ္လာၿပီ။ အဲ့ဒီထက္ ဆိုးတာက သူမ်ားရဲ႕ အပိုင္ပစၥည္းကို ေမ့သြားသလိုလုိ၊ မသိ ဟန္ေဆာင္တာ လိုလိုနဲ႔ ေပၚတင္ႀကီးကို ခုိးလာၾကၿပီ။ ဒီပံုစံအတုိင္း သြားလို႔ကေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူး”

အခုအခ်ိန္ထိ သူေျပာတာကို ဘာမွ ေရေရရာရာ မသိေသးတဲ့ ကြၽန္မ ဆိတ္ဆိတ္ပဲ ေနပါေသးတယ္။
“ကိုယ့္ရဲ႕ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ေလ၊ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားႀကီး တစ္ကားမွာ ေနာက္ခံ သီခ်င္းအျဖစ္ကို သံုးထားတာ၊ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိ အူတူတူ ျဖစ္ရသလဲ ဆိုရင္ ဒီေန႔ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း အမွတ္မထင္ ႐ုပ္ရွင္၀င္ၾကည့္ ေတာ့မွ ကိုယ့္ရဲ႕သီခ်င္းကို ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ထည့္ၿပီးသံုး ထားတာသိရတယ္။ တကယ္ ဆိုရင္ ဒီကိစၥ ကိုယ့္ကို အသိ ေပးဖို႔ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့။ ဒီေကာင္ေတြကို တစ္ခုခု မလုပ္လုိ႔ကေတာ့ မရေတာ့ဘူး”

သူကေျပာရင္း ဖုန္း ခြက္ဆီကို ေလွ်ာက္သြားလို႔ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ႏွိပ္ေနတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ အပိုင္း ငါးဆယ္ေလာက္ရွိတဲ့ ကိုရီးယားကား တစ္ကားကို တစ္ ၀က္ေလာက္ကစၿပီး ၾကည့္ရ သလို ဘာမွ နားမလည္ပါဘူး။
“အႏုပညာေၾကး မရ တာက သက္သက္ပဲ။ တကယ္ဆုိ ဒီကိစၥ အခိုးခံရတာ ကြ။ ေခါင္းင႔ံုခံရင္ ေရာင့္ တက္တယ္။ ဇာတ္တူသား အခ်င္းခ်င္းေတာင္ စၿပီးစား ေနၾကၿပီ။ စားလို႔ေကာင္းမွန္း သိလို႔ကေတာ့ အၿမီးေတာင္ က်န္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆို တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး။ သူခိုးေတြကြ၊ သူခိုးေတြ”

ေအာ္ခ်င္ရာေတြ ေအာ္ၿပီးေတာ့ စကားျဖတ္၊ ဖုန္းခြက္ဆီကို ျပန္သြားလို႔ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ႏွိပ္ေနျပန္ၿပီ။ ဘယ္ကို ဆက္ခ်င္လို႔ ႏွိပ္ေန မွန္းမသိတဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ သူေစာေစာက ေျပာသလို အူတူတူနဲ႔ပါပဲ။ အဆိုေတာ္ဆီကိုလား။ ဒါ႐ိုက္တာဆီကိုလား။ ထုတ္လုပ္သူ ဆီကိုလား။ လား။ လား။ လား။ လား ေပါင္းမ်ားစြာ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ အာ႐ုံေတြလည္း ႐ႈပ္ေနၿပီေလ။

“ကလင္ ကလင္”

ေဟာ သူဖုန္းဆက္မလို႔ လုပ္ေနမွ ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့ ဖုန္းက ၀င္လာျပန္ၿပီ။ ဦးစိတ္တုိနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့ေလသတည္းေတာ့ ျဖစ္ေတာ့ မယ္။
“ဟုတ္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ”

“......”
“ကြၽန္ေတာ္ ခ်မ္းေျမ့ ေက်ာ္ရဲ႕ အေဖ ဦးေအာင္ကိုကို ပါ”

“......”
“ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ ကဲ့”

“......”
“ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ ကဲ့”

“......”
“ေကာင္းပါၿပီ ခင္ဗ်ာ”

ဖုန္းကိုခ်လိုက္တဲ့ အသံက ခပ္ျပင္းျပင္းမုိ႔ “ဘာမ်ား ျဖစ္ျပန္ၿပီမသိ”လ႔ို ကြၽန္မ ေတြးတာ မဆံုးေသးခင္မွာပဲ...။
“မင္းရဲ႕ သားႀကီးေရာ ခင္ေလး။ အခု သူ႔ရဲ႕ တကၠသိုလ္က အေၾကာင္းၾကား လာတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စာေမး ပြဲတုန္းကတဲ့။ မသမာမႈနဲ႔ ခိုးခ်ၿပီး ေျဖလို႔တဲ့။ အခု ေက်ာင္းက သင္တန္းႏွစ္ တစ္ႏွစ္ ထုတ္လိုက္ၿပီတဲ့။ ေကာင္း ေကာင္းေသးေတာ့ ကြာ။ ဟင္း”

ေဟာ ျပႆနာရဲ႕ ထပ္ဆင့္ေတြက ျဖစ္လာၿပီ။ သူခုိးေတြ အေၾကာင္းေျပာၿပီး စိတ္တိုေနတဲ့ သူနဲ႔မွ ဒီသတင္းက သြားၿပီးတိုက္ဆိုင္ရတယ္ လို႔။ ေလာေလာဆယ္ သားႀကီးက အိမ္မွာ မရွိ၍ ေတာ္ေတာ့တယ္။ ႏို႔မို႔ သာဆို ဒီျပႆနာစက္ကြင္းထဲမွာ သားႀကီးလည္း လြယ္မွာ မဟုတ္။
“စာေမးပြဲကိုမ်ား ခိုးခ် ၿပီးေျဖရတယ္လို႔။ ရွက္စရာ ေကာင္းလုိက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း။ ဒီလုိႀကီး အေၾကာင္းၾကားလာေတာ့ ငါ အေဖ မ်က္ႏွာ ဘယ္နား သြားထားရမလဲ။ ဒီမွာ ခင္ေလး မင္းမွတ္ထား။ ကံငါးပါးထဲမွာ ဒီအပါးက ရွက္စရာ အေကာင္းဆံုးပဲ။ ဒီ သိကၡာပုဒ္က်ဳိးတဲ့သူကေတာ့ ဘ၀ပါက်ဳိးသလိုပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ေဟ့ ငါးပါးထဲမွာ မျဖစ္ မေန ဒီတစ္ခုပဲက်န္ရမယ္ဆုိ ရင္ေတာင္ ဒီသိကၡာပုဒ္ပဲ က်န္ရေစမယ္။ ငါ့ႏွယ္ကြာ ဘာလုပ္လုပ္ သူခိုးေတြနဲ႔ကို လြတ္တယ္မရွိဘူး။ ဟင္း ေတာက္”
၃။
တဒဂၤ၀င္လာတဲ့ သား ႀကီးရဲ႕ ကိစၥေၾကာင့္ ဘယ္ကိုမွန္း မသိ ဆက္သြယ္ဖို႔ လုပ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕စိတ္ေတြ ေခတၱေတာ့ လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းသြားပံု ရတယ္။ ဆုိဖာေပၚမွာထုိင္ မ်က္ႏွာကို အမိုးမ်က္ႏွာ ၾကက္ဘက္ကို ေမာ့လို႔ မ်က္လံုးႀကီးေတြ ေမွးစင္းထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ပံုကို ၾကည့္ရတာ တကယ့္ကို စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ႀကီးပါပဲ။

ေၾသာ္ နာမည္တစ္လံုးနဲ႔ လုပ္စားေနသူ ေတးေရးဆရာ ဆိုေတာ့လည္း သူမသိေအာင္ ခုိးၿပီး အသံုးခံရတာ အေတာ္ေလးေတာ့ အခံရခက္ေပမ ေပါ့လုိ႔ ကြၽန္မေတာင္ ၾကားကေန က႐ုဏာ သက္ေနေသး တယ္။ တကယ္ဆုိ ဥာဏ္ပူ ေဇာ္ခေလးေလာက္ေပးရတာ ဘာျဖစ္သြားမွာမို႔လို႔တဲ့တံုး။ အခုိးခံရတဲ့ ကြၽန္မေယာက်္ား ဘက္ကေျပာတာ ရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္သင့္တာကို ေျပာတာပါ။

ခဏၾကာေတာ့ သူက ဖုန္းခြက္ဆီျပန္သြားၿပီး ႏွိပ္ေန ျပန္တာမို႔ သူ႔ကို လိုက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ စိတ္ေတြကလည္း ေစာေစာက ကိစၥဆီ ကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္။
“ဟယ္လို ဘုန္းႏိုင္ လား၊ ငါကြ ေအာင္ကို”

ဟင္ ဘုန္းႏုိင္ဆိုပါလား။ ကုိဘုန္းႏိုင္ဆီကို ဆက္တာဆိုေတာ့ ကြၽန္မ ထင္ထားတာေတြ လြဲသြားၿပီေပါ့။ ကိုဘုန္းႏိုင္ ဆိုတာက သူ႕ရဲ႕အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္း။ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန တစ္ေယာက္။ ဘုရား။ ဘုရား။ ဒီကိစၥကို ေရွ႕ေနေတြ ဘာေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီဆိုေတာ့ ႐ႈပ္ကုန္ေတာ့မယ္။ သူက အႏုပညာေလ်ာ္ေၾကး ဘယ္ေလာက္ရမွာမို႔လို႔ ဒီလုိ လုပ္ရတာတဲ့လဲ။ ကြၽန္မထင္တာက သူ႔သီခ်င္းကိုဆိုတဲ့ အဆိုေတာ္၊ ဒါမွမဟုတ္ သက္ဆိုင္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ဆီကို ဆက္၊ လုိတာေျပာ။ အႏုပညာေၾကး ရေတာ့လည္း ၿပီးၿပီေပါ့လို႔ ေအာက္ေမ့တာ။ အခုေတာ့ အရွည္အရွည္နဲ႔ ႐ံုးျပင္ကနား ေရာက္ကုန္ၾကရင္ ဘယ္လုိ လုပ္မလဲ။ ေထာင္ျမင္လို႔ရာ စြန္႔တာ ဘာအေရးလဲ။ အခုဟာက ရာေလာက္ရဖို႔ေထာင္ ေပါင္းမ်ားစြာ စြန႔္ရမယ့္ အျဖစ္မ်ဳိးႀကီး။

“အဓိကကေတာ့ အဲဒါပဲကြာ။ အဲဒါ ဥပေဒအရ ငါ ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ပိုင္ ခြင့္ ရွိမလဲဆုိတာ မင္းကိုတုိင္ ပင္တာ။ ဒီလုိ မလုပ္လုိ႔ကေတာ့ မရဘူး ဘုန္းႏိုင္ေရ။ အႏုပညာေၾကး မရတာထက္ အခိုးခံရတာက အဆေပါင္း မ်ားစြာသာတယ္ကြ”

ကြၽန္မအေတြးနဲ႔ ကြၽန္မ နစ္ေနတာနဲ႔ ကြၽန္မေယာက်္ား ဘာေတြ စေျပာမွန္းေတာင္ မသိလုိက္ပါဘူး။ ကြၽန္မသိ သေလာက္ကေတာ့ ကြၽန္မ ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ဥပေဒ အရ လုပ္မယ္ ဘာညာ ျဖစ္ေနၿပီ။ ကြၽန္မျဖင့္ေမးလုိ႔ရရင္ ေအာ္ဟစ္ေမးလုိက္ခ်င္ေသး တယ္။
“ရွင္က ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာေနလို႔လဲ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးေပါ့။ သူ႕ရဲ႕ ခ်မ္းသာေနတဲ့ မာနေတြနဲ႔ ႐ံုးတက္လို႔ မရႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ကိစၥကို အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ေနတာကို ေတြးၿပီး ကြၽန္မျဖင့္ အ့ံၾသေရာ။

“ဒီလူေတြ ေပါင္းၿပီး လုပ္လိုက္တာေနမွာ။ အဆိုေတာ္ေရာ၊ ဒါ႐ိုက္တာေရာ ေပါ့ကြာ။ ငါလို ေတးေရး ဆရာကို ေခါက္ထားခဲ့လို႔ ရတယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး ခ်ဳိးသြား တာ ငါမခံခ်င္ဆံုးပဲ။ သူငယ္ ခ်င္းစဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ဒီသီခ်င္းရဲ႕ ပိုင္ရွင္က ငါကြ။ အခုလို ဒီလူေတြလုပ္ၾကတာ ခိုးနည္းတစ္မ်ဳိးပဲ။ သူခိုးေတြ ကို ငါေတာ့ နည္းနည္းမွ အခြင့္အေရး မေပးႏုိင္ဘူး။ ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ငါေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္လာၿပီ။ ငါဘယ္လို လုပ္သင့္သလဲ ဆိုတာကိုသာ ျမန္ျမန္ေျပာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း”

တစ္ဖက္က ေရွ႕ေနပီပီ အေမးအျမန္းထူေနတာကို ဒီဘက္က ဦးစိတ္တုိတို႔ စိတ္ မရွည္ေတာ့ဘူးထင္ပါ့။
“ဘာလုပ္သင့္သလဲ” ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကိုပဲ ထပ္ေက်ာ့ ျပန္ေနေလရဲ႕။ ကြၽန္မလည္း ဘာမွ၀င္မေျပာႏုိင္။ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ သက္ေရာက္မႈေတြက ကြၽန္မ ရဲ႕နားကိုေတာ့ ျပင္းထန္စြာ ခါးသက္ေနၿပီ။

ဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္ကျပန္ ေရာက္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲ၀င္လာတဲ့ သားႀကီးေၾကာင့္ သူ႔အေဖ ေဒါသကေတာ့ ႏွစ္ခုေရာေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးပူေနတုန္း ဘာမွမသိတဲ့ သားႀကီးက ေတာ့ သူအေဖ ဖုန္းေျပာေနတဲ့ ေဘးကေန ေကြ႔ပတ္လို႔ ဗီစီဒီ အခ်ပ္ေတြ လွန္ေလွာရွာေဖြ ရင္း အေခြၾကည့္ဖို႔ေတာင္ လုပ္ေနေသး။

ဒုကၡပါပဲ။ ကိုေဒါသအိုးက ေနာက္ကေနေဆာင့္ၿပီး ကန္လိုက္ရင္ေတာ့ သားႀကီး ျပႆနာပဲ။ အျခားအခ်ိန္မွာ ျပႆနာသိပ္ၿပီးမရွိႏိုင္ေပမယ့္ အခုလို သူခိုးေတြနဲ႔ပတ္သက္ ၿပီး စိတ္တိုေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စာခိုးခ်လို႔ ေက်ာင္းပယ္ခံရတဲ့ သားႀကီးနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႔ ၾကရင္...။
အဲဒီလိုေတြးမိတဲ့ ကြၽန္မ ေျခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေရွ႕ေနကို သူခိုး
ကိစၥနဲ႔ တုိင္ပင္ ေနတဲ့သူ႔အသံ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲ တုိးညင္းသြားတာ ကို ကြၽန္မ သတိထားမိလိုက္ တယ္။
“ဘယ္လို ျဖစ္တာပါ လိမ့္” လို႔ေတြးရင္း ကြၽန္မ လည္း သူစုိက္ၾကည့္ေနတဲ့တူ ႐ူဘက္ကို အသည္းအသန္ လိုက္ၾကည့္ေတာ့။ ကြၽန္မ ေယာက္်ားရယ္ေလ...။

ၾကက္ႀကီး လည္လိမ္ ခံထားရသလုိ ပံုစံနဲ႔သားႀကီး ဖြင့္ထားတဲ့ တီဗီဖန္သားျပင္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ ေငး ေမာၾကည့္ေနလိုက္တာ။ အ သက္႐ွဴဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနတဲ့ အတိုင္း။ ၿပီးေတာ့ “ေနာက္မွ ငါျပန္ဆက္လိုက္မယ္ သူငယ္ ခ်င္း” ဆိုတဲ့စကားကုိ သံ ျပတ္နဲ႔ေျပာလို႔ ဖုန္းကိုလည္း ခြပ္ခနဲ ခ်သြားလိုက္ေသး တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိလည္း သူ႕ရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြက ဖန္သားျပင္ေပၚမွာပဲေလ။

သားႀကီး ဖြင့္ၿပီးၾကည့္ ေနတဲ့သီခ်င္းက ကမၻာေက်ာ္ အဆိုေတာ္ “၀ွစ္တနီဟူစ တန္” ရဲ႕ နာမည္ႀကီး သီခ်င္း တစ္ပုဒ္။ ဒီသီခ်င္းကို ကြၽန္မ ေယာက်္ား သူက သိပ္ၿပီး ႀကိဳက္တာလည္း ကြၽန္မ အသိ။ သူႀကိဳက္လြန္းလို႔ သံစဥ္ေရာ အဓိပၸာယ္အခ်ဳိ႕ပါ ယူၿပီး သူဖန္တီးထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ေကာ္ပီ သီခ်င္းက...။
“ဘုရား” လို႔ ကြၽန္မ စိတ္ထဲရြတ္လိုက္တယ္။သူ႕ ရဲ႕စိတ္ကုိ အလံုးစံုသိေနတဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ ဒီေန႔ သားႀကီးကိုသူ ဆူေတာ့မွာ မဟုတ္ ဘူးဆိုတာ သိေနတယ္။ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ေရွ႕ေန ကိုဘုန္း ႏုိင္ဆီကို ဖုန္းျပန္ဆက္ေတာ့ မွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာလည္း သိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီည သူ ဘုရားရွိခုိးရင္ ငါးပါး သီလခံယူတဲ့အခါ ဒုတိယ သိကၡာပုဒ္ကို အသံထြက္ၿပီး ယူမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆုိတာလည္း သိေနျပန္တယ္။
သူပဲ ေစာေစာက ခဏ ခဏေျပာေနခဲ့တာေလ။
“သူခိုးေတြ” လို႔။ 


မင္းေ၀ဟင္
ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္း (စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၉)

1 comment:

  1. အိုင္ေဆး ဟုတ္တယ္ဗ်.. အနုပညာတရပ္ဆိုတာ ခါတ္တစ္ခုမွာ ၿဖစ္ပ်က္ေနတဲ႕
    အေၾကာင္းအရာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ထင္ဟပ္နိုင္ရမယ္ဆိုတာ မွန္တယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား ဝတၳဳတိုက အခုအခ်ိန္မွာ ၿဖစ္ပ်က္ေနတဲ႕ ခိုးကူးကိစၥကို ထင္ဟပ္တာေပါ ့၊
    ေနာင္နွစ္ အတိုင္းအတာ တစ္ခု ေရာက္လာလို႕ ခင္ဗ်ား ဝတၳဳကို ၿပန္ရွာဖတ္ခဲ႕ရင္
    ဒီခါတ္တုန္းက ဒီလိုၿဖစ္ခဲ႕တာပါလားလို႕ သင္ခဏ္းစာ ယူလို႕ရတာေပါ႔ ၊

    ReplyDelete

back to top